Ontslag met wederzijds goedvinden en WW

Werknemers verliezen hun recht op WW als zij instemmen met een ontslag met wederzijds goedvinden waarbij sprake is van verwijtbare werkloosheid. Volgens de WW is dat het geval als een werknemer zich zodanig heeft gedragen dat hij redelijkerwijs had kunnen begrijpen dat deze gedragingen zijn ontslag tot gevolg zou kunnen hebben of als een werknemer zonder geldige reden ontslag heeft genomen. Wanneer de oorzaak van het ontslag wordt aangemerkt als een dringende reden die een ontslag op staande voet rechtvaardigt is er ook sprake van verwijtbare werkloosheid. Daarnaast eist de WW dat het initiatief voor een ontslag met wederzijds goedvinden van de werkgever afkomstig moet zijn. Het UWV kan een aanvraag voor WW afwijzen als sprake is van verwijtbare werkloosheid. Als een arbeidsovereenkomst wordt beëindigd op grond van een ontslag met wederzijds goedvinden heeft de werknemer recht op WW indien aan alle vereisten wordt voldaan.

Werkgever en werknemer moeten bij een ontslag met wederzijds goedvinden alle voorwaarden voor het ontslag vastleggen in een vaststellingsovereenkomst. Een ontslagen werknemer moet bij het aanvragen van WW een kopie van de originele vaststellingsovereenkomst aan het UWV overleggen. Het is voor de werknemer van belang dat bij een ontslag met wederzijds goedvinden de voor de werkgever geldende opzegtermijn volledig in acht wordt genomen. Het niet of niet volledig in achtnemen van een juiste opzegtermijn kan een onnodige wachttijd voor een WW-uitkering tot gevolg hebben. Zie voor meer informatie over een eventuele wachttijd voor de WW het onderdeel fictieve opzegtermijn.